پژوهش از ارکان اصلی توسعه هر جامعه‌ای است

ایسنا/زنجان رئیس مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع‌طبیعی زنجان گفت: پژوهش کوششی برای یافتن بهترین راهکارهای ممکن برای حل مشکلات موجود در عرصه‌های زندگی و راهی برای گسترش مرزهای دانش و گشودن افق‌های تازه برای آیندگان است.  

نادر عباسی ظهر امروز (۲۲ آذرماه) در نشست با اصحاب رسانه با بیان اینکه فناوری یا تکنولوژی کاربرد عملی علم و دانش ابزاری برای کمک به تلاش انسان است، اظهار کرد: به عبارتی دیگر فناوری مجموع، تکنیک، مهارت و روش‌ها و همچنین فرآیندهایی است که در تولید کالا یا خدمات استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

وی با بیان اینکه‌ پس از پیروزی انقلاب اسلامی به منظور گسترش فرهنگ پژوهش در جامعه و ارج نهادن به مقام شامخ پژوهشگران، ۲۵ آذر به نام روز پژوهش نام‌گذاری شد، افزود: وزارت عتف از سال ۱۳۷۹ چهارمین هفته آذرماه را به نام هفته پژوهش نام‌گذاری کرد و هدف این بود که‌ مردم با اهمیت پژوهش، نقش، جایگاه و تأثیر آن در اداره سازمان‌های کشور و جامعه و بهبود وضع زندگی شهروندان آشنایی بیشتری پیدا کنند.  

این مسئول با بیان اینکه پژوهش یکی از ارکان اصلی و پایه و اساس توسعه هر جامعه‌ای است، اضافه کرد: به‌ طوری‌که نوع و سطح فعالیت‌های پژوهشی، یکی از شاخص‌های اصلی توسعه و پیشرفت محسوب می‌شود. در واقع موفقیت در همه فعالیت‌های مربوط به توسعه صنایع‌ کشاورزی، خدمات و غیره به نحوی به گسترش‌ فعالیت‌های پژوهشی بستگی دارد.  

وی با تاکید بر اینکه پژوهش چراغ راه آینده و دیده‌بان اصلی دستگاه‌های اجرایی است، اذعان کرد: بدون انجام پژوهش، جامعه، پویایی و نشاط نداشته و امور اجرایی دچار سکون و رکود خواهد شد. همه پیشرفت‌ها و تکنولوژهای امروزی، حاصل تلاش افرادی است که در کار خود رویکردی پژوهشی داشته‌اند و ذهن پرسش‌گرشان همواره محرکی برای فعالیت‌های پژوهشی آنان بوده است.  

عباسی با اشاره به آخرین آمارها در رابطه با سهم پژوهش از G.D.P، بیان کرد: ایران در این رابطه سهم ۲ درصدی دارد و براساس هدف‌گذاری برنامه ششم، سهم پژوهش از تولید ناخالص داخلی باید به ۴ درصد برسد، اما این عدد در سال  گذشته‌ در حدود ۱.۵ و یا کمتر از نیم درصد بوده است.  

رئیس مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع‌طبیعی زنجان ابراز کرد: تعداد پارک علم و فناوری کشور ۵۱ و مرکز رشد ۲۴۰ مرکز است و همچنین ۳۲۰ مرکز نوآوری در کشور فعال است. 

وی با اشاره به فعالیت ۱۰ دهکده فناوری و نوآوری در کشور، افزود: سهم مقالات ایران از کل دنیا ۲ درصد و سهم مقالات قابل استناد ایران از دنیا ۳ است. همچنین‌ ایران رتبه ۱۵ جهان و اول منطقه را از نظر انتشارات علمی و رتبه ۵۳ تولید فناوری به خود اختصاص داده است. 

این مسئول با اشاره به عمده محصول‌ تولید شده در مناطق مختلف استان، ادامه داد: گندم و جو در شهرستان خدابنده، لوبیا در سلطانیه و ابهر، سیب‌زمینی، سیب، زردآلو و زیتون، عمده‌ تولیدات کشاورزی استان است.

عباسی با اشاره به تعداد دام‌های سبک و سنگین، زنجان را دومین شهر بدون ساحل اما دارای ظرفیت آبزی‌پروری دانست و افزود: ۱۳۰۰ گونه گیاهی در زنجان شناسایی شده است که عمده جامعه گیاهی مراتع گون بوده و ۸۴ نوع تیپ گیاهی در منابع‌طبیعی داریم.  

رئیس مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع‌طبیعی زنجان با اشاره به وضعیت مراتع استان، گفت: ۶۰ درصد مراتع‌ استان جزو زمین‌های فقیر است و مابقی نیز زمین‌های متوسط و غنی به‌شمار می‌آید که باید از آن حفاظت کنیم. 

عباسی با اشاره به تولید ناخالص داخلی در کشور، تصریح کرد: سهم استان در این شاخص ۱۴.۹ درصد است که در بخش زراعی ۲.۱ درصد و  ۰.۵ باغی، ۰.۲۳ درصد دام و ۱.۷  درصد سهم تفکیکی از این شاخص است.  

این مسئول با اشاره به وجود ۳ ایستگاه و ۶ مرکز تحقیقات در زنجان همچنین وجود ۸ بخش تحقیقاتی، اعلام کرد: ۵ آزمایشگاه داریم که آزمایشگاه کود و خاک زنجان در کشور شاخص است.  

 این مدرس دانشگاه، با اشاره به حوزه فعالیت سازمان تحقیقات و آموزش و کشاورزی، پژوهش و آموزش را وظیفه ذاتی این مرکز عنوان کرد و افزود: از مهم‌ترین اهداف و ماموریت ما انجام پژوهش‌های بنیادی (تولید علم و فناوری) پاسخگویی به نیازهای علمی و عملیاتی بخش اجرا با انجام پژوهش‌های‌ کاربردی‌ آینده‌پژوهی و تدوین نقشه‌راه تولید پایدار (دیده‌بان علمی)، آموزش کارکنان بهره‌برداران و کار و دانش)، مشارکت در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌های ملی و استانی، تولید هسته‌های اولیه بذری ارائه مشاوره و خدمات تخصصی به همه مخاطبان استانی همچنین کمک به ماموریت وزارت متبوع در امنیت غذایی بخشی از فعالیت‌های این سازمان است.

عباسی با بیان اینکه رمز بقای هر کشوری در سه نوع، امنیت غذایی، دفاعی و بهداشتی است، تشریح کرد: این امر ماموریت اصلی وزارت جهادکشاورزی بود؛ در واقع امنیت غذایی زیربنای امنیت، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور است و از منظر ارزش‌های بنیادین به عنوان یکی از مهم‌ترین حقوق فرد و جامعه محسوب می‌شود.  

رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی ارکان اصلی امنیت غذایی را شامل زنجیره به هم پیوست‌های از فراهمی غذا، دسترسی به غذا، مصرف و سلامت غذا دانست و ادامه داد:  یکی از عوامل تهدیدکننده این مسئله افزایش روزافزون جمعیت، غذا و محدود بودن نهاده‌های کشاورزی است.  

عباسی با بیان اینکه دانش‌بنیان کردن کشاورزی و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، حفاظت از منابع پایه و تعادل زیست‌بوم‌ها، تمرکز بر ارتقا بهره‌وری و اصلاح الگوی مصرف از دیگر رویکردهای ما برای امنیت غذایی است، تاکید کرد: افزایش ضریب نفوذ دانش در عرصه‌های‌ تولیدی، توجه به مدیریت پایدار تولید، گام‌های مهم در راستای ارتقای‌ امنیت غـذایی است، لذا در ترویج نظام کلان‌نگر و تفکر سیستمی  باید پیشرو باشیم.  

این مسئول با بیان اینکه کشاورزی دانش‌بنیان یعنی عبور از کشاورزی سنتی به کشاورزی اقتصادی، خاطرنشان کرد: تغییر نگرش تولیدکنندگان و سیاست‌گذاران، ارتقای دانش و مهارت کشاورزان و بهره‌برداران و عبور از کشاورزی منبع‌محور به کشاورزی دانش‌محور از ملزومات کشاورزی بر مبنای دانش است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: مرکز تحقیقات كشاورزي محصولات كشاورزي زنجان سلطانيه سيب مرکز تحقیقات کشاورزی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی علمی و آموزشی رئیس مرکز تحقیقات امنیت غذایی منابع طبیعی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۰۲۵۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فقر پژوهش در حوزه خشونت سیاسی

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، خشونت سیاسی پدیده عام اجتماعی است که هم می‌توان سیر تاریخی آن را جستجو کرد و هم تنوع آن را در اجتماعات و جوامع گوناگون یافت.

حسین نوری‌نیا (عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی) در مقاله‌ای با عنوان «فقر پژوهش در حوزه خشونت سیاسی در ایران» به این موضوع اشاره می‌کند که ایران در این زمینه مستثنا نیست و خشونت سیاسی را می‌توان با شکل‌گیری دولت در ایران پی گرفت و روند تغییرات تحولات آن را شناسایی کرد و انواع آن را معرفی نمود و چرایی و چگونگی آن را کاوید. 

* تعریف خشونت

به زعم این پژوهشگر خشونت، هر نوع رفتار برنامه‌ریزی شده اعم از فیزیکی و غیرفیزیکی با بهره‌گیری از وسایل (به معنای وسایل مادی و غیرمادی) است که معمولا در جهت حذف دیگری و رقیب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این استاد جامعه شناسی توضیح می‌دهد که این حذف می‌تواند از حذف نسبی و اثرگذاری بر فرد و یا جامعه  تا حذف فیزیکی به طور کامل و نیز حذف مناسبات پیشین و در انداختن مناسبات نوین را شامل شود.

* نخستین پژوهش در حوزه خشونت سیاسی

نوری‌نیا در این پژوهش می‌نویسد:نخستین تلاش پژوهشی برای فهم خشونت سیاسی در ایران کار فرهاد کاظمی است که به زبان انگلیسی در نشریه «مطالعات ایرانی» دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۷ به چاپ رسید. او در آن مقاله با عنوان «نشانگر‌های اقتصادی و خشونت سیاسی در ایران طی سال‌های ۱۹۴۶-۱۹۶۸» رابطه شاخص اقتصادی‌تراز پرداخت‌ها و ترکیب آن با شاخص هزینه زندگی را با خشونت سیاسی اندازه‌گیری کرد.

این پژوهشگر می‌نویسد: کاظمی برای این منظور موارد خشونت سیاسی طی سال‌های مورد بررسی را از روزنامه اطلاعات گردآوری کرده بود و با بررسی آماری همبستگی بین این دو داده به این نتیجه رسید که ۲ درصد از تغییرات خشونت سیاسی با تراز پرداخت‌ها و شاخص هزینة زندگی توضیح داده می‌شود.

* رابطه خشونت با توسعه

این پژوهش بیان می‌کند که از بین تمام پایان‌نامه‌های حوزه خشونت سیاسی، تنها ۶ پایان‌نامه در رشته علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی تدوین شده است که فقط ۲ پایان‌نامه مربوط به مقطع دکتری است که یکی از آنها به پتانسیل اعتراض سیاسی را بررسی کرده و دیگری هم پیامد‌های خشونت سیاسی را مورد توجه قرار داده است. 

باید خشونت کنترل شود تا توسعه شکل گیرد

نوری‌نیا در ادامه این پژوهش توضیح می‌دهد که این در صورتی است که از یک سو، خشونت سیاسی یکی از مهم‌ترین مسائل اجتماعی ایران بویژه در دوران معاصر است و از سوی دیگر، خشونت سیاسی یکی از موانع اساسی توسعه پایدار محسوب می‌شود و به قول نورث باید خشونت کنترل شود تا توسعه شکل گیرد. بنابر این، مطالعه خشونت سیاسی باید در دستور کار جامعه‌شناسی قرار گیرد.

* ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پیش از مشروطه

این پژوهش به این مهم اشاره می‌کند که استخراج ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پیش از مشروطه با در نظر گرفتن این فرض که تمام دوران پیش از مشروطه با همه افت و خیز‌های اجتماعی و سیاسی‌اش، به جهت جای گرفتن در دوران بلند «قدیم» از یک الگوی مشابه در هر دو سوی نظام سیاسی و افراد و گروه‌های معارض و مخالفان پیروی می‌کرد.

این استاد جامعه‌شناسی در ادامه می‌نویسد؛ در این میان اشاره به «نامه تنسر» به جای مانده از دوران ساسانیان و «سیاست‌نامه» خواجه نظام‌الملک در قرن پنجم هجری، پیوند عمیق این دو دوره ـ با فاصله بیش از ۶۰۰ سال ـ را در موضوع مورد بررسی به خوبی نشان می‌دهد که تا پیروزی مشروطه و در انداختن حکومت قانون تداوم داشت.

* ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پس از مشروطه

نوری‌نیا توضیح می‌دهد که استخراج ویژگی‌های خشونت سیاسی در ایران پس از مشروطه با در نظر گرفتن دوره‌های استقرار اولیه مشروطه، حکومت پهلوی اول، دوران نخست حکومت پهلوی دوم و دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد تا انقلاب اسلامی، و شکل‌گیری گام به گام خشونت ایدئولوژیک.

تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران، با تمایزات اجتماعی ناشی از مواجهه ایران با تمدن غرب و ورود ایران به دنیای «جدید» همزمان و هماهنگ است

در این مقاله آمده است که در کنار خشونت نظام سیاسی که در طول این دوران، فراتر از قانون مشروطه رقم خورد و در سه دوره کوتاه محمدعلی شاهی، نیمه دوم رضا شاهی و نیمه دوم محمدرضا شاهی که شکل و محتوایی استبدادی به خود گرفت، دو جریان عمده خشونت‌گرا را در بین گروه‌های سیاسی می‌توان شناسایی کرد که یکی اسلام‌گرا و دیگری مارکسیسم‌گرا بود و هر دو ریشه در مبارزات مشروطه داشتند.

این پژوهشگر می‌نویسد: این دو جریان در طول دوران پس از مشروطه به شیوه‌های مختلف در نظر و عمل، در قالب گروه‌های گوناگون، خشونت سیاسی را ترویج کردند.

این نویسنده در ادامه به این مهم اشاره می‌کند که روند خشونت‌ورزی خون‌بار این گروه‌ها از ترور و بمب‌گذاری و رویایی مسلحانه در دوران مشروطه، به مبارزه مسلحانه تمام عیار انجامید و اوج خود را در حمله چریک‌های فدایی خلق به پاسگاه سیاهکل به نمایش گذاشت و یک دهه این نزاع خونین را مبتنی بر تحلیل ایدئولوژیک از تحولات تاریخی ایران و نیز فهم ایدئولوژیک از موقعیت کنونی و ارتقای مبارزه مسلحانه به عنوان استراتژی و چشم بستن به روی تمام تحولات اقتصادی و اجتماعی در جامعه ایران تداوم بخشید.

* تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران

در این پژوهش آمده است که تمایزات خشونت سیاسی در دو دوران پیش و پس از مشروطه در ایران، با تمایزات اجتماعی ناشی از مواجهه ایران با تمدن غرب و ورود ایران به دنیای «جدید» همزمان و هماهنگ است.

نوری‌نیا می‌نویسد: روند تحولات اجتماعی در ایران که هر چند پیش از مشروطه آغاز شده بود، ولی با مشروطه دارای گرانیگاه قابل اتکا شد، مناسبات اجتماعی ایران را رفته رفته تغییر داد و از دنیای «قدیم» فاصله گرفت.

به زعم این پژوهشگر جای‌گیر شدن ایده تفکیک قوا، ورود قانون به عنوان قاعده رسمی انتظام بخش روابط اجتماعی، سر برآوردن سازمان‌های نوین بروکراتیک، شکل‌گیری هویت‌های اکتسابی و فرا رفتن نقش‌های محقق، تضعیف شیوه زندگی کوچندگی که تا پیش از آن تا نزدیک ۴۰ درصد جمعیت ایران را به خود اختصاص داده بود، ورود مناسبات سرمایه‌داری و کالایی شدن کشاورزی، شکل‌گیری نهاد‌های جدید، کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری و افزایش جمعیت، افزایش میزان و سطح سواد، ایجاد زیرساخت‌های ارتباطی و گسترش آن تا روستا‌های دور افتاده، گسترش خدمات ضروری زندگی نوین، چهره ایران را چنان تغییر داد که خود را در خشونت سیاسی نیز بازتولید کرد. 

بدین‌ترتیب نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که عمده‌ترین تغییر در خشونت سیاسی را از یک سو می‌توان در گروه‌های هدف جست که این افراد و گروه‌ها پیش از مشروطه شامل مخالفان پادشاه و جانشینان احتمالی و سرکشان منطقه‌ای می‌شد که اساس روابط میان آنان بر اساس روابط خویشاوندی و ایلی و طایفه‌ای مبتنی بر نقش‌های محول و هویت‌های انتسابی بوده است.

و در نهایت پس از مشروطه شامل افراد و گروه‌های سیاسی بر اساس روابط رسمی مبتنی بر نقش‌های محقق و هویت‌های اکتسابی بود؛ و از سوی دیگر، پیش از مشروطه، خشونت سیاسی همراه با تداوم و تثبیت مناسبات اجتماعی و سیاسی موجود و پس از مشروطه با هدف تغییر مناسبات موجود و در انداختن مناسبات مبتنی بر ایدئولوژی‌های سیاسی بود.

گفتنی است این مقاله در ششمین همایش پژوهش اجتماعی در جامعه ایران که توسط انجمن جامعه‌شناسی ایران اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد، ارائه شده است.

انتهای پیام/